Chris J. van Geel (1917-1974), dichter en beeldend kunstenaar. Tot voor kort onbekend bij mij.
Onder de titel "Het mooiste leeft in doodsgevaar" is er sinds 11 april j.l. een overzichtstentoonstelling geopend in het Bergense museum Kranenburgh. Niet 1-2-3 om de hoek, maar wel bijzonder. Voor mij bijzonder want mijn moeder heeft deze overzichtstentoonstelling mede samengesteld en veel research gedaan naar deze dichter en beeldend kunstenaar. En met veel trots en complimenten is de tentoonstelling dan ook open gegaan en duurt tot begin augustus. Op het internet is veel informatie te vinden, maar niks is leuker om aldaar een bezoek te gaan brengen. Als afsluiting een gedicht van Chr.J. van Geel, uit 'Poezie is een daad van bevestiging' uit 1958.
Kindergraf
Ik hoor de kleine kinderhandjes wenken
bij honderdduizenden aan ene stam.
Ik zou zo graag mijn vriendschap willen schenken
als ik maar onder deze steen uitkwam.
Ik lig zo stil als halmen na het maaien
die ongelezen gelen in het land.
De wind keert op de voetstap van zijn waaien,
is dol van slaap, tolt trechters in het zand.
Ach, had ik mijn moeder maar meer geslagen
dan groeiden nu mijn armen uit het graf
Dan kon ik groeten wie mij wat kwam vragen
en groeten blijven tot hij antwoord gaf.
Kindergraf
Ik hoor de kleine kinderhandjes wenken
bij honderdduizenden aan ene stam.
Ik zou zo graag mijn vriendschap willen schenken
als ik maar onder deze steen uitkwam.
Ik lig zo stil als halmen na het maaien
die ongelezen gelen in het land.
De wind keert op de voetstap van zijn waaien,
is dol van slaap, tolt trechters in het zand.
Ach, had ik mijn moeder maar meer geslagen
dan groeiden nu mijn armen uit het graf
Dan kon ik groeten wie mij wat kwam vragen
en groeten blijven tot hij antwoord gaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten